Sergiusza, Teofila, Zyty, Felicji – wyślij kartkę
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
Utrzymana w prostym i bezpośrednim stylu książka oddaje do dyspozycji szerokiego odbiorcy owoce długich badań nad acedią. Autorem kierowała doskonała intuicja, że acedia dotyczy nie tylko zakonników, ale zagraża ludziom wszystkich stanów, w każdym wieku i w każdym miejscu. dotyka bowiem bezpośrednio relacji człowieka z innymi i z Bogiem oraz prowadzi wprost do podjęcia refleksji nad tym, co stanowi istotę życia..
|
Wydawca: Promic |
 |
Spis treści:
Podziękowania
Przedmowa
Wprowadzenie
EWAGRIUSZ I OJCOWIE PUSTYNI
Osiem złych myśli
Pierwsza definicja?
Pięć najważniejszych przejawów acedii
Niestałość wewnętrzna
Przesadna troska o swoje zdrowie
Niechęć do pracy fizycznej
Zaniedbywanie obserwancji
Ogólne zniechęcenie
Pięć lekarstw na acedię
Łzy
Modlitwa i praca
Metoda sporu z myślami, czyli przeciwność
Medytacja nad śmiercią
Wytrwałość
Acedia w apoftegmatach
Wytrwałość w celi
Nadzieja pokładana w życiu wiecznym
Praca i asceza
Modlitwa i łzy
Powściągliwość i umiar
Kilka kolejnych wieków
Jan Kasjan
Benedykt z Nursji
Grzegorz Wielki
Hugon ze Świętego Wiktora
ŚWIĘTY TOMASZ Z AKWINU
Uwagi wstępne
Pierwsza definicja acedii: smutek z powodu dobra Bożego
Uczucia u św. Tomasza
Kolisty ruch miłości
Radość, która płynie z miłości
Druga definicja acedii: niechęć do działania
Cnota to nie nawyk
Miłość – najdoskonalsza z cnót
Acedia – grzech przeciwko miłości
Córki acedii
Najlepsze lekarstwo na acedię
Podsumowanie myśli św. Tomasza o acedii
„Rewolucja” Wilhelma Ockhama i zniknięcie acedii
AKTUALNOŚĆ ACEDII W ŻYCIU CHRZEŚCIJAŃSKIM
Dezintegracja osoby ludzkiej
Utrata sensu
Pokusa rozpaczy
Niestałość: wymiar przestrzenny
Wieczna potrzeba zmiany
Ucieczka przed samym sobą i ucieczka przed Bogiem
Odrzucenie swojej własnej wielkości
Fałszywa pokora lub smutek z powodu dobra
Trwanie: wymiar czasowy
Demon południa
Pokusa zwątpienia
Przeciętność
Rozrywka i kompensacje
Radosna wytrwałość
Trwać mocno
Stałość we właściwym nam miejscu
Zachować pamięć
Radość serca – kryterium, które nie myli
ACEDIA W RÓŻNYCH STANACH ŻYCIA
Acedia w życiu zakonnym dzisiaj
Wyjść za wszelką cenę…
Wewnętrzna pustka
Poszukiwanie kompensacji
Trwoga zwątpienia
Pokusa minimalizmu
Krytyka i rozgoryczenie
Acedia w życiu kapłańskim
Zniechęcenie
Proroczy znak
Nadaktywność i kompensacje
Jedność kościelna
Acedia: grzech przeciwko duchowej płodności małżeństwa
U źródła miłości małżeńskiej: akt wiary
Wyjść z jedności małżeńskiej
Brak otwartości na dziecko
Odrzucić tajemnicę życia
Kompensacje poza rodziną
Wieczna gonitwa za nowością
A osoby żyjące w celibacie?
PODSUMOWANIE
NOWA EWANGELIZACJA PRZECIWKO ACEDII
Jeśli spotkanie z cierpieniem ma przynieść człowiekowi zwycięstwo, a nie porażkę, potrzeba dwóch ważnych umiejętności. Jedna z nich to zdolność dostrzegania nadprzyrodzonej, a więc i nieprzemijającej wartości trudnych doświadczeń. Druga to siła wytrwałości. Obydwie umiejętność są darem Ducha Świętego. Jezus posyła Go każdemu z nas i uczy zwracać się do Niego wymownym imieniem – Pocieszyciel.
„Przyjmij znamię Ducha Świętego” – znów wiele tysięcy młodych usłyszy te słowa z ust biskupa, bierzmującego ich na dojrzałych chrześcijan. Ma być to początek ich odpowiedzialnej wiary i zaangażowania w Kościele. W rzeczywistości dla większości z nich jest to ostatni kontakt z Kościołem.
Tekst dzisiejszego fragmentu Ewangelii objawia prawdę o miłości i prawdę miłości. Rozważane słowa Chrystusa spięte są, jakby klamrą, myślą o wzajemnym związku miłości i zachowania przykazań. Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. (…) Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Niezmiernie ważną rzeczą jest, byśmy pamiętali o kolejności postaw, do których wzywa nasz Mistrz. Otóż Jezus rozpoczyna swój wywód od miłości i kończy na niej.
