24 grudnia

Dziękować nawet wtedy, gdy nie do końca rozumiemy

Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i odkupił, i moc zbawczą nam wzbudził”.

(Łk 1, 67-69a)

Tak samo i Mojżesz nie wszystko zdolny był wypowiedzieć, co w krzaku ognistym oglądał, tylko to, co Bóg mu wypowiedzieć pozwolił (por. Wj 3, 2). Ale gdyby jego duszy nie objawił tajemnic, z których poznał i uwierzył, że On, Bóg, do niego mówi, Mojżesz chyba nie podjąłby się tak pełnego trudów posłannictwa. Wielkie więc rzeczy oglądał wśród cierni tego krzaka ognistego i stąd nabrał odwagi do wielkich czynów, które spełnił dla wyzwolenia ludu izraelskiego. Tak więc nie do nas należy roztrząsać ukryte sprawy Boże i szukać dowodów i racji ku ich zrozumieniu. Skoro bowiem wiemy i wierzymy, iż On jest wszechmogący, więc też, rzecz jasna, powinnyśmy wierzyć, że takie nieudolne, jakimi my jesteśmy, stworzenia nie mogą mieć siły do tego, by zdołały pojąć Jego łaskawość. Chwalić Go raczej mamy i z całego serca dziękować Mu, że raczy nam objawiać i daje poznać niektóre z tych swoich wielkości.

[Twierdza wewnętrzna VI, 4, 7]

Modlitwa:
Twoje dzisiejsze słowo, Panie, podnosi moją modlitwę do dziękczynienia. A we mnie wciąż tyle małoduszności, która zamiast dostrzegać dobro w drobiazgach, koncentruje się na tym, co złe i niedoskonałe. Czy w te święta dasz mi radosne, rozśpiewane serce Zachariasza?