Droga zmartwychwstania, która trwa pięćdziesiąt dni, jest drogą ku coraz większej energii życiowej, większej wolności i radości. Świętujemy drogę stawania się pełniejszym człowiekiem, a świętując ją powinniśmy coraz głębiej doświadczać możliwości, którymi obdarował nas Bóg. Wejście na drogę zmartwychwstania oznacza, że wyzwalamy się od tego wszystkiego, co przeszkadza nam żyć, że wyruszamy, aby doświadczyć rozległości i wolności życia, że powstajemy ze snu naszych złudzeń i wyruszamy ku prawdziwemu życiu.

Autor książki podjął w swoim życiu bardzo wiele wyborów już odkąd poszedł do szkoły – wkroczenie na kapłańską drogę, (do której niejako doprowadziła sytuacja polityczna), emigracji z biletem bez prawa powrotu, pracy misyjnej w pięciu językach, z ludźmi odmiennej kultury. A wszystko opisane jest lekko i z przymrużeniem oka...

Książka jest zbiorem rozważań wygłoszonych w bazylice oo. Dominikanów w Krakowie i drukowanych w ciągu ostatnich lat w miesięczniku LIST. Rozważania te cieszyły się ogromną popularnością wśród słuchaczy o. Tomasza i Czytelników LISTU.

Do rąk polskiego czytelnika trafiała książka „Harry Potter – dobry czy zły?” autorstwa Gabriele Kuby - publikacja, którą Benedykt XVI, jeszcze przed wyborem na Stolicę Piotrową, określił jako pouczającą i osobiście podziękował za nią autorce...

To książka obowiązkowa dla każdego chrześcijanina - wyjątkowa, bo w bardzo oryginalny sposób przedstawia kwestie naszej wiary, Kościoła i relacji między Bogiem a człowiekiem. Przyzwyczailiśmy się bowiem, że o wszystkim, co dotyczy religii, należy mówić z należnym szacunkiem i powagą. Tymczasem Pronzato proponuje nam inne spojrzenie - humorystyczne. Nie namawia nas jednak do śmiechu banalnego, bezmyślnego, nic niewnoszącego do naszej duchowości. Mówi o śmiechu mądrym, o radości, którą powinniśmy czerpać z tego, że jesteśmy chrześcijanami. Wreszcie wskazuje miejsca w Ewangelii, których nie dostrzegamy albo traktujemy z mniejszą uwagą, a które pokazują nam, że Bóg nie wymaga od nas ciągłej powagi. Ta książka uświadamia nam ważną prawdę - wiara powinna nam przede wszystkim dawać radość, a nie kojarzyć się z uciążliwym obowiązkiem i koniecznością wyrzeczeń.

Fińskie przysłowie mówi, że "dobra rada jest jak śnieg: im ciszej pada, tym dłużej leży". Bardzo mi się podoba to zdanie. Pragnę, więc raczej udzielać cichych odpowiedzi na pytania, w nadziei, że to, co powiem, będzie mogło trwać dłużej i wpływać na dusze czytelników...

Trudno zrozumieć, dlaczego dziecko – dla którego rodzice zrobili tak wiele, które zawsze było najważniejsze – nagle przestaje liczyć się ze zdaniem opiekunów i zaczyna stanowić odrębną istotę? Jak to się dzieje, że dzieci w młodzieńczym wieku zaczynają gwałtownie się zmieniać? Co jest przyczyną tych zmian? Jak wtedy traktować nastolatków?

Książka ta adresowana jest do młodych ludzi, młodych duchem i ciałem. Po to by nie zanudzać młodych czytelników, oraz tych, którzy nie lubią czytać mądrych książek, pozycja ta przygotowana jest specjalnie: krótkie teksty jakby w pigułce podają wiedzę o tym, co istotne w życiu człowieka. Książka mówi o tym, na co powinien zwracać uwagę młody człowiek, co jest najważniejsze w życiu, a co jest mniej ważne. Autor pisze o zagrożeniach, o seksualności, o miłości i akceptacji siebie. Ks. Marek Dziewiecki stara się przekazać młodym ludziom, że każdy z nas ma swoje chwile szczęścia i chwile smutku, że w naszym życiu istnieją i sędziowe i nasi kibice – trzeba umieć ich rozróżnić.

Zbiór tych kazań i nauk pomoże wielu w doskonalszym poznaniu prawd wiary, a kapłanom również w przepowiadaniu Słowa Bożego. Bywa, że kaznodziejstwo, wskutek braku zainteresowań problemami egzystencjalnymi, wpada w próżnię, jest odpowiedzią na pytania, których sobie nikt nie stawia (...) Kiedy św. Paweł głosił Ewangelię, mówił do ludzi, którzy żywo zajmowali się sprawami egzystencjonalnymi. A dzisiejsi kaznodzieje trafiają często w próżnię. Przynoszą odpowiedź na pytania, których sobie ludzie nie stawiają.

Książka "Kiedy Jezus przychodzi w glanach" powstała z trzech rodzajów tekstów. Jej kanwę stanowią w większości reportaże, które ukazały się w polskiej prasie bezpośrednio po kolejnych inicjatywach ewangelizacyjnych "Przystanek Jezus" oraz reportaże "z placu boju", pisane na gorąco przez tych, którzy ewangelizacji w Żarach się podejmowali. Ich dopełnieniem są świadectwa, które zostały dobrane tak, by być żywą ilustracją tekstów publicystycznych. Wyjątek stanowią dwa rozdziały - "Światła" i "Życie". Pierwszy z nich skonstruowany jest z samych świadectw, wybranych z wielu nadesłanych do "Wspólnoty św. Tymoteusza" w Gubinie. Drugi natomiast poświęcony jest gubińskiej Szkole Nowej Ewangelizacji, codziennemu życiu, posłudze i pracy jej członków. Do tego dochodzi jeszcze trzeci rodzaj tekstów - to perykopy biblijne wyjęte z parafrazy Nowego Testamentu we współczesnym języku polskim pt. "Słowo życia". Tekst to jednak nie wszystko. Opórcz niego w książce ważną rolę odgrywają rysunki, będące także owocem ewangelizacyjnej pracy i posługi młodych ludzi. Dziś bowiem słowo potrzebuje obrazu, by przemawiać i przemieniać serce człowieka.