Droga zmartwychwstania, która trwa pięćdziesiąt dni, jest drogą ku coraz większej energii życiowej, większej wolności i radości. Świętujemy drogę stawania się pełniejszym człowiekiem, a świętując ją powinniśmy coraz głębiej doświadczać możliwości, którymi obdarował nas Bóg. Wejście na drogę zmartwychwstania oznacza, że wyzwalamy się od tego wszystkiego, co przeszkadza nam żyć, że wyruszamy, aby doświadczyć rozległości i wolności życia, że powstajemy ze snu naszych złudzeń i wyruszamy ku prawdziwemu życiu.

Słowa są jedynie próbą zbliżenia się do miłości, lecz nigdy nie zastąpią jej samej. Miłość jest niezależna od tego, czy właśnie w tym momencie ktoś was kocha, czy wy jesteście w kimś zakochani. Miłość jest jakością boską. Zaczarowuje nasze życie. Taka miłość jest w każdym z nas i otacza nas w stworzeniu, obejmuje nas kochającą rzeczywistością Boga, otula nas, jest w kochających nas ludziach. Życzę wam, żebyście czuli, że jesteście kochani i czerpali radość z miłości, którą darzycie innych ludzi.

Po prostu żyć – brzmi prosto. Ale co tak naprawdę znaczy? Anselm Grün daje odpowiedź: to żyć w sposób wolny i autentyczny, odnajdując swój własny rytm. To być stale otwartym na to, co właśnie teraz jest i doświadczać uzdrawiającego kontaktu z przyrodą w każdej fazie egzystencji, a szczególnie podczas celebracji dorocznych świąt oraz rytuałów z ich głęboką symboliką. Kto idzie przez świat pojednany ze sobą samym, pełen radości i pasji, kto wchodzi w bliski kontakt z wnętrzem swej duszy, może też odkryć głębię duchowości i tajemnicę całej sztuki życia.

Nie widzisz sensu swojego życia? Czujesz się nikomu niepotrzebny, nieakceptowany, niekochany? Jesteś ciągle smutny i zniechęcony? Uważasz, że nic nigdy ci się nie udaje? Jeśli tak, to ta książka jest dla Ciebie! Jezus pragnie powiedzieć tobie, że dla Niego jesteś kimś ważnym; dla Niego liczysz się (nawet, jeśli nikt się z tobą nie liczy...) dla Niego jesteś ukochaną córką, ukochanym synem! Poprzez posługę o. Augustyna, paulina z Krakowa, Jezus mówi Ci: "Nie załamuj się, Ja mogę uczynić twoje życie szczęśliwym. Tylko pozwól mi działać, pozwól mi położyć dłonie na twojej głowie, nie uciekaj..."

Nie widzisz sensu swojego życia? Czujesz się nikomu niepotrzebny, nieakceptowany, niekochany? Jesteś ciągle smutny i zniechęcony? Uważasz, że nic nigdy ci się nie udaje? Jeśli tak – ta książka jest dla Ciebie! Jezus pragnie powiedzieć tobie, że dla Niego jesteś kimś ważnym, dla Niego liczysz się (nawet, jeśli nikt się z tobą nie liczy...), dla Niego jesteś ukochaną córką, ukochanym synem!

Jezus Zmartwychwstały obiecał wierzącym w Niego dar Ducha Świętego, Parakleta, Pocieszyciela. To pierwsze wylanie Ducha, które nazywamy Zesłaniem Ducha Świętego, stało się nie tylko początkiem Kościoła, ale także początkiem niezwykłej relacji każdego dziecka Bożego ze swoim Ojcem w Niebie. Duch Święty potwierdzał i potwierdza swoje działanie licznymi cudami i znakami...

Należy więc spodziewać się zaciekłych walk i przeciwności. Poleje się krew. Duch ciemności znowu użyje swoich powabów i podstępów. Można przewidzieć, że dla Kościoła następne prześladowania będą straszniejsze od tych, które wytrzymał do tej pory. Jednak z drugiej strony, trzeba nauczyć się zgłębiać myśli Boga i czytać w zrządzeniach Jego mocy. Wszystkie wspaniałe wynalazki nowoczesnych czasów mają swój opatrznościowy koniec. Koniec świata także nadejdzie!

Książka w sposób bardzo praktyczny zgłębia różne drogi i sposoby modlitwy. Na podstawie prostych i doskonale znanych praktyk modlitwy chrześcijańskiej prowadzi do, pełnej wewnętrznego pokoju głębokiej modlitwy kontemplacyjnej. Począwszy od podstawowego elementarza modlitwy i głównych idei z nią związanych, autor pomaga zrozumieć czytelnikowi czym jest modlitwa prośby, jak zaakceptować modlitwę pozostawioną bez odpowiedzi, w jaki sposób Bóg mówi do nas poprzez modlitwę, dając nam poznać nam swoją wolę względem nas.

Dzisiejszy człowiek z pewnością jest bardziej wrażliwy niż kiedyś. Problemy ze znalezieniem sensu życia, podołaniem odpowiedzialności, konfrontacją ze złem ukazują ogrom ludzkiej niepewności. Ten brak spójności jest świadectwem życia wewnętrznego, w którym nie ma jedności. Aby ją osiągnąć, należy spojrzeć własnej słabości w twarz. 

Czy Kościół może być święty, skoro tyle w nim grzechu? Czy dogmaty wiary nie są dzisiaj przeżytkiem? Dlaczego trzeba brać ślub kościelny, skoro można dobrze żyć i bez niego? (...) Czy Kościół dyskryminuje kobiety, nie dopuszczając ich do święceń kapłańskich? Są to pytania, na które nie wszyscy autorzy odpowiadają zgodnie z wiarą Kościoła. (...) Dla mnie osobiście odpowiedzi, jakich udziela na te pytania wiara chrześcijańska, są jeszcze jedną ważną przyczyną dla której kocham Kościół.