o. Jacques Philippe
Wydawca: Salwator
Rok wydania: 2010
ISBN: 14268515
Format: 145x205
Rodzaj okładki: miękka
Mądrość Boga nie jest podobna do ludzkiej mądrości, niekiedy bywa zaskakująca, a czasem może wręcz szokować. Lecz jeżeli w naszym życiu będziemy pokładać ufność w Bożej pedagogice, doświadczymy powoli, że jest ona dla nas źródłem wciąż nowych odkryć, że nas wychowuje i sprawia, że w zadziwiający sposób wzrastamy, że jest ona utkana z czułości i miłosierdzia. Boża pedagogika prowadzi nas do życia w pełni i przynosi owoce, które pozostają na długo.
***
Powołującym jest Wszechmocny Bóg, który jest Miłością. Wzywającym jest wszechmocny i czuły Ojciec, który interesuje się osobiście każdym istnieniem i ma wspaniały plan w stosunku do każdego z nas. Doświadczenie Boga jako Ojca niesie ze sobą bardzo ważny owoc w postaci ufności. Z lektury biblijnych opisów powołań wiemy wszak, że doświadczenie lęku w obliczu misji czy zadania, do którego Bóg wzywa, nie jest obce osobom powołanym.
***
Doświadczony francuski rekolekcjonista pomaga nam odkryć Boga, który jest Bogiem Teraźniejszości, i przypomina nam, że jednym z warunków dostrzeżenia Bożych wezwań jest zakotwiczenie w chwili obecnej. Bóg mówi do nas codziennie. Wzywa nas wówczas, gdy przeżywamy chwile szczęścia, ale również pośród wydarzeń dramatycznych. "Dać się poprowadzić z ufnością przez rozmaite wydarzenia" i "nigdy nie tracić ufności w miłosierdzie Boże!" - to tylko niektóre, ale ważne podpowiedzi, którymi dzieli się z nami autor.
***
Spis Treści
Słowo z Centrum Formacji Duchowej
Wprowadzenie
Człowiek - byt nade wszystko wezwany
Powołanie w Piśmie Świętym
Formy i treść Bożego wezwania
Jesteśmy powołani do życia i do wolności
Wezwania Boże w wydarzeniach z życia
Wzrastanie na drodze trudnych doświadczeń
Cierpienie i pocieszenie
Wewnętrzna wrażliwość i gotowość
Nieustająca modlitwa
Ufność
Życie chwilą obecną
Praktykowanie wolności, nabieranie dystansu
Przyjmowanie życia za takie, jakie jest
Pokora
Pokój i wdzięczność
Gdy mówimy: „modlitwa”, jak echo powraca: „wiara”. Nie nauczy się modlitwy człowiek niewierzący. Spróbujmy zatem przyjrzeć się tej niezwykłej rzeczywistości. Modlitwa apostołów: „Panie, przymnóż nam wiary” (por. Łk 17,5) stała się wołaniem Kościoła. W opisie łukaszowym (zob. Łk 17,1-10) na pierwszy rzut oka prośba uczniów i odpowiedź Nauczyciela wydaje się być jakimś wtrąconym epizodem, niewiele znaczącym i trudnym do zrozumienia. Jednak przy bardziej wnikliwej lekturze rysuje się pewna całość.
Ten, kto chce przeżyć po owocnie Adwent i nacieszyć się adwentowymi pieśniami, napotyka dziś specyficzne przeszkody, których jakiś czas temu nie było. Jedną z nich jest urodzaj na przedterminowe opłatki. Właśnie wtedy, gdy następować ma kulminacja Adwentu, wprowadzają nagle przed czasem nuty świąteczne i kolędowe. Popularną praktyką stały się bowiem poświąteczne lub nawet świąteczne wyjazdy, aby więc różne gremia mogły się z racji Bożego Narodzenia spotkać, terminy opłatków lądują przed Świętami. A Adwent przecież i tak jest krótki. I przeżyć go trzeba w całości.