Nie szukaj poklasku u stworzeń. Niech Bóg ci wystarczy. Jeśli będziesz przykładał się do czegoś w tym celu, aby mieć poklask u ludzi, będziesz narażony na ulegnięcie iluzji. Pracuj jedynie dla Boga, gdyż tylko On cię nie rozczaruje. Zarzuty i dezaprobata dla twojego działania niech ci pomogą w zachowaniu dobrej intencji.
Głupotą jest pracować dla zdobycia ludzkiej chwały. Cóż mogą ci dać ludzie? Tylko Bóg udzieli ci wiecznej nagrody. Biedny jesteś, jeśli będziesz pracował, aby się przypodobać ludziom, a nie Bogu! Ludzie są zmienni i często zaczynają mówić źle o tych, których wcześniej chwalili.

 

Jeśli będziesz działał, aby być chwalonym przez ludzi, podobny będziesz do kogoś, kto wkłada zapłatę za swój trud do dziurawego worka (por. Ag 1,6). Dnie spędzone nie dla Boga są stracone. Bądź pewny, mój drogi, że nic ma żadnej wartości to, co nie zostało poświęcone Bogu. Jeśli pełnił będziesz swoje dzieła, aby być chwalonym przez ludzi, twój trud uniesie z sobą wiatr śmiertelnego życia. Jeśli angażował się będziesz tylko w ziemskie cele, podobnym będziesz do tego, kto produkuje pajęczynę czy sprzedaje przedmioty za niską cenę. Mógłbyś zasłużyć na niebo, a ty zadowalasz się przemijającą chwałą.

 

Iluż ludzi traci owoc swych dobrych uczynków, ponieważ nie wykonuje ich z dobrą intencją! (por. Mt 6,1).
Jeśli twa intencja nie będzie dobra, wszystkie twoje czynności zostaną skażone. To tak, jakbyś zgasił oko twego ciała (por. Mt 6,22-23) czy zatruł źródło potoku.
Wiele dzieł, które uchodzi za dobre, w rzeczywistości nie są takimi, gdyż spełnione zostały bez dobrej intencji (por. Mt 6,23). Nie wystarczy, abyś czynił dobrze, winieneś to czynić aby sprawić radość Panu.

 

W pełnieniu uczynków sprawiedliwości kieruj się swoim sumieniem, a nie szukaj fałszywego oddźwięku. Jeśli kochasz Boga, powinna ci wystarczyć świadomość, że On nagradza tych, których kocha.
Czyniąc dobrze, zadowól się jedynie spojrzeniem Boga. „Nie tak bowiem człowiek widzi, jak widzi Bóg” (1Sm 16,7). U Boga tyle jest wart czyn, na ile była dobra intencja, z jaką go pełnisz.

 

Jeśli pragniesz, aby twoje cnoty i twoje czyny przyniosły ci pożytek na życie wieczne, skieruj je na cześć i chwałę Boga, szukając w nich jedynie chwały Bożej. Szczęśliwy jesteś, jeśli szukasz Boga w prostocie serca i z czystą intencją, ponieważ żył będziesz w przyjaźni z Nim (por. Mt 5,8; Mdr 1,1).
Z każdego twego działania i dążenia Bóg pragnie dla siebie kwiatu czci i udzieli ci owocu zasługi.

 

Jeśli wierzysz, że Bóg istnieje, nie możesz czynić nic innego, jak żyć tylko dla Niego.
Jeśli pragniesz czegokolwiek nie ze względu na Boga, nie pragniesz Boga.
Bóg nie może aprobować twego działania, jeśli twoja intencja nie jest dobra (por. Mt 6,2.5). Jest to cel, który uszlachetnia działanie. Zatroszcz się, aby była pełna zgoda między twymi czynnościami i twoją intencją; tylko wówczas będziesz nienaganny przed Bogiem. Intencja jest celem twego działania, jest jego zasadą.
Przed Bogiem prawdziwą pochwałę otrzymuje to, co dokonane zostało dla Niego. Pracuj jedynie dla Boga, wiedząc, że od Niego otrzymasz w nagrodę dziedzictwo (por. Kol 3,23-24). Wszystko inne traci się jeszcze za życia lub wraz ze śmiercią.

 

Wartości dobrych uczynków nie mierzy się ich ilością, ale miłością Boga, z jaką się je wykonuje. Ukryj swoje czyny, aby je widział tylko Bóg, nie pragnij też, aby się ktokolwiek zorientował.
Czuwaj, aby twoja dobra intencja przypodobania się Bogu, z jaką rozpocząłeś twoje dzieła, nie została później skażona pragnieniem ludzkich pochwał. Nie kończ grzechem dzieła, które zacząłeś w oparciu o cnotę.

 

Nie szukaj w swym życiu swych własnych spraw, ale spraw Bożych. Przypisuj Bogu swoją mądrość, a nie sobie samemu. Nie wykorzystuj darów Bożych, aby przypodobać się ludziom. Jeśli do twego serca wślizgnie się coś ludzkiego, natychmiast miej nad tym nadzór, przez surowy rozrachunek.

 

Jaki wpływ będzie miał na wieczność spędzony przez ciebie dzień? Tylko to, co uczyniłeś z miłości do Boga pozostanie, wszystko inne będzie stracone. Nawet najmniejsza czynność, spełniona z miłości do Boga, jest cenna.
Nie ma dobrego czynu, który by można było rozpocząć lub zakończyć, bez bodźca miłości. Dobra intencja stanowi istotę doskonałości.
Jakżeż możesz pragnąć nieba, jeśli dobiegając do końca twych dni i patrząc na dzieła twego życia, nie znajdziesz niczego, co byłoby spełnione dla Boga!