Świętości nie można kupić za pieniądze. Jest wyłącznym przymiotem Boga, który jest źródłem świętości. Tylko Bóg może ci jej udzielić. Powołuje On do świętości tych, których zechce (por. Mk 3,13; J 15,5).
Tylko Bóg jest święty. Świętość jest uczestnictwem w życiu Boga za pośrednictwem unii z Chrystusem. Ty jesteś w Chrystusie, a Chrystus w tobie. Bóg urzeczywistnia to przez wylanie swego Ducha.

 

Świętym jest ten, kogo Bóg czyni świętym. Twoim obowiązkiem jest odpowiedzieć na łaskę Bożą, usuwając przeszkody.
Byłoby szaleństwem sądzić, że osiągniesz świętość twoimi własnymi siłami. Nikt nie wstąpił do nieba przy pomocy swych własnych sił, „oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego” (J 3,13). Będziesz świętym na tyle, na ile Bóg cię uczyni świętym. Jak deszcz czyni ziemię płodną, tak Pan czyni płodną twoją duszę. Bez Niego twa dusza stanie się wyschła, jak ziemia bez deszczu (por. Iz 30,23).

 

Inicjatywa uświęcenia wychodzi od Boga. Ty jesteś grzesznikiem; nie będziesz mógł stać się świętym, jeśli Bóg nie uczyni cię takim w głębi twego jestestwa (por. Rz 3,23-24).
Droga prowadząca do świętości jest drogą ustaloną przez Boga, a nie ustalasz jej ty według swego uznania. Daj się prowadzić przez Boga, a nie staraj się dojść do więzi z Bogiem zgodnie ze swymi planami. Jeśli wolisz iść na swój sposób, Bóg pozostawi cię w przeciętności. Poddaj się całkowicie tajemniczym planom Boga.

 

Twoje uświęcenie bardziej leży na sercu Jezusowi niż tobie. Dlatego złożył On w ofierze swoje życie. Jeśli nie czynisz postępów na drodze do świętości, to dlatego, że sam stawiasz sobie przeszkody na tej drodze. Nie chciej jednak podążać szybciej od łaski; świętym nikt nie staje się od razu.

 

Kiedy uczynisz wszystko, co jest możliwe, aby zdobyć świętość, uważaj się za nieużytecznego sługę, gdyż wezwany zostałeś do niej nie z powodu twych uczynków, ale zgodnie z planem Boga. Módl się o nią każdego dnia do Ducha Świętego, aby twoje uświęcenie było owocem Ducha (por. Ga 5,22).
Przygotuj się na działanie Boże. Świętość polega na spotkaniu z Bogiem, który wzywa do komunii z sobą, i na stałej odpowiedzi duszy. Jest to uczestnictwo w życiu Boga; jest darem Jego miłości. Świętym jest to, co ma najściślejszy związek z Bogiem.

 

Trwaj pokornie przed bramą świętości i pukaj każdego dnia, aby ci Pan otworzył. Świętość jest bramą, która otwiera się od wewnątrz. Zewnętrze otwarcie zależy od twej odpowiedzi (por. Ap 3,20).
Odpowiedz na zaproszenie Boże, dopóki jesteś młody. Jeśli nie staniesz się świętym teraz, nie sądź, że będziesz mógł stać się nim w wieku dojrzałym. W starości rozgrzewał się będziesz przy żarze ognia młodości.

 

Bóg ofiaruje ci tyle okazji w życiu, które wykorzystane mogą być decydujące dla twej świętości. Gdyby Piłat uwolnił Jezusa, prawdopodobnie czcilibyśmy go jako świętego.
Jakież poczyniłbyś postępy w świętości, gdybyś przyjmował natchnienia Boże w całej pełni ich skuteczności! Staraj się nie przyjmować na próżno łaski Boga (por. 2Kor 6,1).

 

Gdyby ludzie mogli powrócić z drugiego życia na świat, byłby on pełen świętych. Odwagi, mój drogi, odpowiedz na łaskę Boga, który powołuje cię do świętości, gdyż jest to najlepszy sposób wykorzystania tego jedynego życia, jakie otrzymałeś.