Ludzie kochają dyskutować na różne tematy, czasami dyskusje przeradzają się jednak w nieprzyjemne konflikty. Ale nie wszystko pobudza do takich emocji. Zazwyczaj kłócimy się, kiedy podejmowana kwestia posiada bezpośredni wpływ na życie praktyczne: na politykę, instytucje rządowe, kwestie finansowe, spadkowe. Niestety kłócimy się także o religię. Jakże pięknym byłoby móc rozwiązać sprawy religijne w pokoju i radości, wysłuchać drugiego nie bojąc się przegranej czy ochłodzenia własnej wiary z powodów opinii innych. Do tego nawołuje właśnie Sobór Watykański II. Religia jest drażliwym tematem, ponieważ wywiera ogromny wpływ na życie. Wpływ konkretny, który angażuje interesy nie mające nic wspólnego z samą religią, interesy wzbudzające nienawiść i silne emocje. Prawdziwy dialog religijny obywa się zawsze bez konfliktów i zakłada u wszystkich uczestniczących stron przyjęcie postawy głęboko duchowej.

 

Nikodem: „Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw przesłucha i zbada, co on czyni?”

 

Kiedy dialog przeradza się w konflikt, zaczynają padać wzajemne oskarżenia. Często są niesprawiedliwe, gdyż stronnicze. Jak należy postąpić w takich sytuacjach? Nikodem swoją postawą daje nam właściwy przykład. Chociaż przynależał do tych, którzy występowali przeciwko Jezusowi, domagał się, aby został On sądzony bezstronnie i dlatego też jego zachowanie spotkało się z naganą ze strony jego towarzyszy.

 

Kiedy kłócimy się, często domagamy się sądu stronniczego. Nauka objawiona przez Kościół nigdy nie staje po stronie osób czy przeciwko nim. Nawet jeśli dzieje Kościoła zawierają smutne stronice z tego punktu widzenia, prosimy o przebaczenie, tak jak uczynił to papież podczas Wielkiego Jubileuszu.

 

W ten sam sposób musimy prosić o przebaczenie za każdym razem, kiedy ulegamy pokusie dyskutowania na temat wiary i wychodzimy poza granice sprawiedliwości i chrześcijańskiej miłości.

 

 

Pozornie najprostszym i najskuteczniejszym sposobem rozwiązania konfliktu jest zniszczenie przeciwnika poprzez zabicie go czy wykluczenie ze społeczności. Chrześcijanie byli i nadal są narażeni na tego typu niebezpieczeństwa. Ewangelia świętego Jana opowiada, iż Żydzi przy różnych okazjach starali się zabić Jezusa (J 7,30).

 

Nienawiść wobec chrześcijan nie może zostać wyjaśniona jedynie poprzez uciekanie się do przyczyn psychologicznych, politycznych czy narodowościowych; stanowi część wojny, jaką od samego początku zło toczy przeciwko Bogu. Bóg jednak jest z nami, jest aż do największego poświęcenia. Kto został wezwany przez Boga do misji męczeńskiej otrzymuje siłę i specjalną łaskę, aby mógł dobrowolnie i z radością zaakceptować tę ofiarę, w nadziei na zwycięstwo Chrystusa i na zwycięstwo własne.