Świat roślin wyrastających w posłuszeństwie słowu Bożemu nie pozostanie jedynym żywym stworzeniem. Ale pojawił się jako pierwszy, od niego też było uzależnione pojawienie się pozostałych. Żywe są wszystkie stworzenia w tym, co mają wspólnego z rośliną, a pozostają przy życiu także dzięki temu, że znajdują pokarm w świecie roślin. Ten zastawiony stół z konieczności stanowi centralną część zbudowanego przez Boga domu. Człowiek nie musi się z zakłopotaniem rozglądać wokół siebie. Bóg zatroszczył się o niego jeszcze przed jego stworzeniem. Trzeba też zauważyć, że człowiek nie jest w stanie sam zaopatrzyć się w to, czego potrzebuje. „Oczy wszystkich wyglądają Ciebie, Ty zaś dajesz im pokarm we właściwym czasie”. W następstwie tego właśnie porządku stwarzania została zakazana wszelka butna i samowolna ingerencja człowieka. Zielone rośliny i drzewa istniały bez człowieka i zanim on zaistniał. Także one mają swoją godność i prawo do życia. Bo dopiero po ich pojawieniu się człowiek – z woli Bożej i na Jego słowo – stał się beneficjentem ich bogactwa. Tak więc człowiek, gdy zacznie swe życie, z łaski Bożej żyje, na ile pożywa z tego stołu zastawionego przed jego zaistnieniem. Zatem każdy kęs jego pożywienia jest znakiem, stoi w znaku i pod znakiem łaski, której człowiek zawdzięcza życie i bez której by nie żył. Na czym więc ma polegać jego panowanie nad roślinami i zwierzętami? Czy nie na tym tylko, że częściej niż pozostałe stworzenia tej ziemi powinien dziękować?