Warunki dorastania do kapłaństwa

Dojrzały człowiek i chrześcijanin

Kapłan ma być świadkiem Boga, który jest Miłością. Ma umacniać braci i siostry w wierze, nadziei i miłości. Z tego względu sam powinien być dojrzały i silny, zarówno w wymiarze naturalnym, jak i w wymiarze nadprzyrodzonym. Łaska Boża bazuje przecież na naturze. Nie oznacza to, że Bóg powołuje do kapłaństwa tylko czy przede wszystkim tych, którzy mają najlepsze stopnie w szkole, którzy pochodzą z najszczęśliwszych rodzin, którzy odznaczają się wyjątkową dojrzałością psychiczną, czy tych, którzy codziennie przystępują do Komunii świętej. Często – jak podkreśla św. Paweł – Bóg powołuje właśnie tych, którzy w oczach tego świata są słabi i mało znaczący (por. 1 Kor 1, 27-28). Niemniej jednak zadaniem wszystkich kandydatów do kapłaństwa jest usilna praca nad sobą, tak w wymiarze naturalnym, jak i w wymiarze nadprzyrodzonym.

Kandydat na kapłana ma stać się kompetentnym, szlachetnym i ofiarnym ewangelizatorem na progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, a zatem w dobie gwałtownych przemian oraz głębokiego kryzysu więzi i wartości. Musi więc być osobą silną w każdym wymiarze: intelektualnym, psychicznym, moralnym, duchowym, społecznym i religijnym. Aby to osiągnąć, potrzebuje wielu lat formacji. Jeśli odpowiedni stopień dojrzałości i stałości w tym, co dobre, nie stanie się jego udziałem, to nie będzie on mógł odpowiedzialnie przyjąć święceń kapłańskich ani dojrzale wypełniać posługi kapłańskiej.